Frits Schutter

Frits Schutter (3 maart 1950 – 17 juni 2011)
In de band Blues Group Five, waarin ik toentertijd speelde, zaten twee broers. De oudste, André (18), was de zanger en Frits (bijna 16) de basgitarist. Na de eerste repetitie nodigden zij me uit om met hen naar huis te gaan. Ze woonden in de Valeriusstraat in Amsterdam-Zuid. Hun vader bleek altviolist in het Koninklijk Concertgebouworkest te zijn. Frits en ik verlieten de band na een aantal jaren en we gingen naar het conservatorium. Frits voor contrabas bij Henk Guldenmond en ik klassiek gitaar bij Gerard Gest. Na zijn studie ging Frits solliciteren en kon hij kiezen uit twee orkesten: het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het Concertgebouworkest. Hij koos voor het laatste orkest en trad op 1 april 1974 in dienst. Zijn vader, de altist Adriaan Schutter, zat al sinds Mengelberg (de toenmalige dirigent) in dit orkest. Toen hij eenmaal een vaste baan had kon hij trouwen met mijn zus Astrid. Ik was een paar jaar daarvoor met zijn zus Yolanda getrouwd. Een dubbel huwelijk dus. Naast het basspelen was hij graag met totaal andere dingen bezig. Ik noemde hem wel eens de ‘muzikale bouwvakker’. Hij beschikte over twee rechterhanden en pakte alles aan: timmeren, tegelzetten, elektrotechnische klussen en zelfs reparaties aan zijn auto. Ook de fotocamera liet hij niet ongemoeid. De spaarzame tijd dat hij thuis was wijdde hij vol toewijding aan zijn gezin. Toen werd Astrid plotseling heel ziek en stierf op 9 november 1978 op bijna zeventwintig jarige leeftijd. Hun twee kinderen, Eddy en Alice, werden later door zijn tweede vrouw Rina, een zeer aimabele vrouw, opgevoed. Naast het Koninklijk Concertgebouworkest speelde Frits vanaf 1987 in het Concertgebouw Kamerorkest (het voormalig Amsterdams Kamerorkest). Toen ik op 24 oktober 2010, samen met onder andere mijn huidige vrouw Nettie, het Debussy-project deed, een combinatie van pianomuziek en schilderijen (door mij vervaardigd, zie Schilderen-Schilderen op muziek-Debussy) viel mij op dat Frits, die ons project samen met Rina wilde meemaken, geregeld kuchte. In januari 2011 begon hij echt te hoesten en werd ziek tijdens de Scandinavië tournee die plaats vond van 6 tot 14 februari 2011. Naast het hoesten kreeg hij koorts en griepachtige verschijnselen. Op vrijdag 25 februari kreeg hij zijn eerste antibiotica kuur, die echter niet hielp. Daarna volgde verder onderzoek. Aanvankelijk werd er een longontsteking geconstateerd maar op 2 april 2011 kreeg hij de uiteindelijk dramatische uitslag: longkanker.

Donderdag 5 mei 2011 gingen we bij Frits en Rina op bezoek. Een deel van de familie was al geweest om Frits de laatste groet te brengen. Het was die dag mooi weer wat het allemaal wat draaglijker maakte. We haalden veel herinneringen op. Het was een naar en tevens surrealistisch gezicht Frits zo hulpeloos te zien zitten. Van boven tot onder ingezwachteld met strak elastisch verband tegen het opzwellen van de huid veroorzaakt door de trombose in zijn benen en nek. Mijn ogen werden steeds naar zijn door vocht uitgezette vingers getrokken. De prachtige slanke vingers die jarenlang over de toets van zijn contrabas wandelden zouden dat nooit meer kunnen. Rina vertelde dat zijn conditie per dag slechter werd. ’s Nachts moest hij af en toe rechtop zitten omdat hij zich anders zo benauwd voelde. ‘De uiterste levensverwachting was twee tot drie maanden mits de chemokuur aansloeg’, vertelde Frits. We liepen naar de kamer en hij gaf me de oude fotocamera’s van zijn vader en de stemvork mee. Ik herinner mij nog een van zijn vroegere stukjes op de bas: de Olifant uit Saint-Saëns: le Carnaval des Animaux. We namen afscheid. Ze zwaaiden ons uit. Frits verdween uit het zicht en uit mijn leven.

De uitvaart van Frits vanuit de Nederlands Hervormde Kerk was heel bijzonder omdat hij korte tijd na zijn verhuizing naar Woubrugge in deze kerk met het Kamerorkest gespeeld heeft. Dat Frits een perfectionist was blijkt uit het volgende: Voor zijn dood hadden Frits en Rina samen met Dennis, de uitvaart verzorger, de muziek die Frits voor zijn uitvaart had uitgezocht in deze kerk beluisterd. Frits gaf steeds opdrachten aan Dennis: een beetje harder, een beetje zachter, het moest inderdaad perfect klinken. Een dag voor de uitvaart hadden een groot aantal muzikanten uit het KCO en het CKO afscheid genomen. De uitvaart zelf was meer bedoeld voor familie en vrienden.

Na zijn dood stuurde ik zijn collega en vriend Peter Hoekstra een mailtje met het verzoek zijn ervaringen met Frits met mij te delen. Hij stuurde mij onderstaand mailtje. Ik vond het heel bijzonder dat ik zijn onderstaande ervaring voor mijn artikel over Frits mocht gebruiken:

Frits en ik zijn door de jaren dikke vrinden geworden, en inderdaad hebben we veel gepraat. Frits had echter één gouden regel: na repetitie of concert was het meestal klaar. Hij hield werk en privé enorm gescheiden. De momenten dat hij ergens inklom, bijvoorbeeld bij misstanden of oneerlijkheden wat het orkest betrof, deed hij dat met een niet te stuiten doorzettingsvermogen wat ook veel energie nam. Ik denk dat hij zich hiertegen heeft willen wapenen en daarom de zaken zo scheidde. Frits kwam volgens mij in september 1977 in het orkest, nog een paar jaar met zijn vader (altist) wat geen gemakkelijke situatie was. Pa zat al vanaf Mengelberg in het orkest. Jaren hebben wij samen in het Concertgebouw Kamerorkest, gezeten en op alle opnamen daarvan speelt hij of Ruud Bastiaanse, met wie hij deze plaats deelde. Een prachtopname waar Frits zeker in speelt is Schuberts "der Tot und das Madchen". Bij de Matheuspassie speelde hij altijd alleen de baspartij van het tweede orkest. Wat Mahler betreft denk ik dat de basgroep in al de werken tot zijn recht komt.Frits deed zijn werk zoals hij was, altijd goed voorbereid, precies en betrouwbaar en hij was bovenal een geliefde collega. Buiten het samen rijden, vanaf 1978, waren we ook op de vele reizen meestal samen om los van de meute (want daar had hij een grote hekel aan) de plaatsen te bekijken, te wandelen en te eten. Ondanks zijn suikerprobleem haakte hij nooit ofte nimmer af en was er in principe altijd. Zoals hij alles perfect deed was hij ook een hele belangrijke pilaar in het kamerorkest bestuur, de diverse zaken waren altijd goed geregeld. Voor mij waren er maar weinig collega's van zijn totaalkaliber.
Met hartelijke groet,
Peter Hoekstra.

Hieronder een zeer interessante link naar de Vereniging Gepensioneerden KCO.
Klik op Portrettengallerij-vul als achternaam Schutter in-zoek-en je ziet Adriaan en Frits.

   http://www.vgkco.nl/

   http://www.concertgebouwkamerorkest.nl/NL/film.shtml

Er volgen nog meer video's waar Frits beter op te zien zal zijn.

Kijk ook eens bij Blues Group Five, de groep waarin Frits voor zijn conservatoriumtijd speelde en download de Presentatie.

 

 


Lianne mp3's

Hierboven een kleine selectie mp3's die de veelzijdigheid van Lianne laat horen.
Ik tekende voor de arrangementen en bespeelde voor het grootste deel de gitaren en basgitaar.

Footer slideshow Lianne Abeln mp3

  • headerfoto-mp3-res.jpg
Copyright © 2019 Ed Wennink

Hoofdmenu

Free Joomla! templates by Engine Templates