Erik Robaard

Ik moet ongeveer 18 zijn geweest toen ik Ed voor het eerst ontmoette.
Ik speelde nog maar een blauwe maandag bas (waar ik op aanraden van mijn zus mee was begonnen).

Vanaf dag 1 was er een goede 'vibe' tussen Ed en mij. Ik moest, als ik naar het conservatorium wilde, ‘jazz’ leren spelen en dat was een behoorlijke uitdaging,
aangezien ik daar eigenlijk nog nooit naar geluisterd had. Ed gelukkig wel en hij kon me de basis aanleren.
Zijn lessen waren altijd positief en inspirerend en ik kan dan ook wel stellen dat ik zonder zijn enthousiasme me nooit gewaagd had aan het glibberige muzikanten vak.

Nu, 25 jaar later ben ik hem nog steeds dankbaar dat hij me zo op weg heeft geholpen.
(al had ik natuurlijk voor de poen beter chirurg kunnen worden!).
Bedankt Ed.

Nogstalgia voor Ed