Mijmeringen

Of ik wil of niet, ik ben gevangene van mijn eigen gedachten. Ik word zonder pauze van de
ene naar de andere gedachte gesleurd. De gedachte om geen gedachte te hebben faalt
onherroepelijk. ‘Eeuwige rust’ trekt me ook niet.
Iets daartussen in schijnt tot een onmogelijkheid te behoren.

Het is fijn dat anderen in mij geloven. Nu ikzelf nog!

Soms loop ik met mezelf te filosoferen maar we komen er nooit samen uit!

De ontluistering van het ouder worden baart me zorgen.
Het schuren van de luiers in mijn broek is een feit is geworden.
Het niet meer weten dat ik het niet meer weet.
Het niet meer kunnen weglachen van aangrijpende gebeurtenissen
De voorstelling een dementerende, versleten, ouwe lul te zijn waar je naasten om
lachen, huilen of meelij mee hebben.
De wetenschap dat het zaad nog leeft maar nergens toe dient.
Het is nog in staat om te ontkiemen maar heeft verder geen enkele functie.

Als we wat onderlinge afstand creëren, zien we elkaar heel scherp.

Ik wil graag naar bed maar de wijn houdt me op.

In de stilte van mijn geest voel ik een feest zonder luister
Een duister rijk vol gelijk en ongelijk
Een nacht met licht, dag gehuld in duisternis
Een klok die de tijd meedogenloos weg tikt
Gevoelens dichtbij en toch zo veraf
Ik wantrouw mijn vertrouwen
Houd van mijn houden van
Abstractie van het leven
Complexiteit van eenvoud
Je kunt niet blijven baden in de arrogantie van de zelfgenoegzaamheid.
Het blijkt een modderbad waarin je blijft doormodderen.

Ik zou graag een artiest willen zijn zonder mijn ideeën en schepsels zelf te hoeven
produceren. Het kost zoveel tijd!
Het scheppen, het bedenken is voor mij de ‘kick’!

Ik kan een document net zo makkelijk in spiegelschrift als onderste boven lezen.
Mijn oriëntatievermogen is echter nul komma nul.

Mijn 'talenten' zitten elkaar soms danig in de weg.
De opmerking van: fijn dat je zoveel talenten hebt gaat dus niet helemaal op.
Soms ben ik met te veel dingen tegelijk bezig.
Ze dienen zich onaangekondigd aan. Soms dringen ze zich zelfs op.

EILAND DER EENZAAMHEID

Eiland der eenzaamheid
Waar naartoe je jezelf hebt verbannen
Dolend door een labyrint van onbekende gevoelens en verlangens
Afdalend naar het verleden op zoek naar de ontbrekende stukjes
Verlangend naar melodieën en beelden van toen
De componist is zijn notenschrift kwijt
Codes die naar complete harmonie moeten leiden
Waar is die heerlijke rust waarin dingen gestalte moeten krijgen
Eiland der eenzaamheid
Waar stabiliteit een onbekend begrip is
Een hachelijk avontuur zonder enige voorspelling
Het gevoel zit op slot, de sleutel ligt in de werkelijkheid, je kunt er niet bij
Je kijkt naar jezelf in de spiegel, ontwaart een onbekend gezicht
Probeer jezelf aan te raken, je voelt niets
Je bent er wel maar ervaart dat niet
Je voelt je geamputeerd, er is iets weg … heel ver weg
Er is een stilzwijgende omgeving op dat Eiland der eenzaamheid
Onbereikbaar voor degenen die een helpende hand willen bieden
Het juiste vervoer ontbreekt; op de kaart is het haast niet meer te vinden
De zon gaat onder, het spoor vervaagt, het wordt stil

Mijmeringen

Mijmeren doet iedereen wel eens en soms zitten er bruikbare
gedachten of filosofieën bij.
In de loop der tijd heb ik er verschillende opgeschreven.
Een aantal zie je hieronder afgebeeld.

Dank gaat uit naar Sonja Schwedersky die mijn teksten corrigeert.
https://www.edwennink.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=154&Itemid=162

Footer slideshow schrijven mijmeringen

  • Mijmeringen.jpg
Copyright © 2019 Ed Wennink

Hoofdmenu

Free Joomla! templates by Engine Templates